Ut Skûtsjesjoernaal 1977

De hoarn klonk foar it skip yn need:
it is in toer om folk te krijen
foar de fjirtjin dagen op it dek;
it fynt it silen lang net gek,
mar mei in frou dan wurdt it lijen.

De frou blaast fan de heechste toer:
it manljusfolk sil net ris tinke:
fyftich wiken is se yn it spier,
hat twa fakânsje yn it jier,
dus lit de skûtsjefloat mar sinke.

It folk tinkt oan de âlde tiid:
it skûtsje wie foar allegearre,
frou en bern gesellich op ‘e wâl,
de manlju mei it silen mâl,
gjin needhoarn koe de sfear bedjerre.

Ut ‘e kolleksje fan Frans Huitema