Sjedêr, se lizze oan ’t Rokin
yn plak fan yn de Prinsetún,
se sizze: hjoed hat it wol sin
yn ’t lân fan polderdyk en dún.

Se lizze inkeld foar de toai
mei flaggen en elektrysk ljocht,
it binne liuwen yn de koai,
want skûtsjesilen is har nocht.

Unmooglik yn in smelle grêft
dy’t twirret fan ’t Oranjefeest,
de Fryske romte jout de krêft,
gebouwen meitsje har ta beest.

Lit sakje al dat tinne doek
en hysje op ‘e mar it seil,
hâld yn it eigen lânskip hoek
en winskje ’t prinslik pear it heil.