Se lizze stil, wylst tugen klappe,
touwen strak stean as in snaar,
de Feanhoop priizget rak en wâl
as nei ’t publyk rint mannich baar,
de spanning stiet op knappen.

En as se yn de weagen happe,
driget wer in oar gefaar:
gjin romte, dus dan giet it mâl,
se sizze op it mannewaar,
wylst skûtsjes stielhurd klappe.

Protesten hawwe neat fan grappen,
want de flagge komt yn ’t want,
sa read as bloed mei fêste knoop,
foar Jelle* as de kweade klant,
mar Anne** wol wol kappe.

Se hawwe der in pear op nommen,
want gjin skipper bliuwt sa spand
oan wâl en rak, der is ek hoop
foar romte fan de oare kant:
dan gjin protest, fer…

* Jelle Reyenga
** Anne Tjerkstra