Hege spetter

Ut it skûtsje-argyf 2004

De skoarstien stiet der wurkleas by,
lit hjoed gjin reekplom sjen,
de needsaak om te spuien
is hjerstmis as it waar is rij
mei wetter.

As skûtsjes foar de eare gean,
dan lit er him klear sjen,
mar net om reek te spuien,
as eachpunt bliuwt er stokstiif stean…
kin ’t better?

Hy lit him sjen as monumint,
is fan elk skûtsje fan,
sil op komôf net spuie,
is oan dy smiten folk wol wend
as spetter.