Gewoan dwaan

Ut it skûtsje-argyf 2008

Snits, stêd fan poarte nei de mar
dêr’t wetter spat foar master op
om ’t skipsfolk wat te sizzen:
‘Wa’t ûnder giet, ferliest de kop,
mar boppe komt, wa’t bliuwt yn ’t far.’

De dei begjint mei ’t giel en swart
dy’t klappe boppe yn de mêst
om ’t stedsfolk dit te sizzen:
‘Hjoed bine wy de wimpel fêst,
omdat de Panne bliksems fart.’

De middeis knalt de lêste start
foar fjirtjin oan it firmamint,
de loft hat dit te sizzen:
‘Ik stjoer de wyn en wa’t it wint,
wit dat it troch myn wolken bart.’

De earste rûte ken gjin kar
foar Snitsers tusken oaren yn,
it read hat dit te sizzen:
‘Protest, gjin wetter by de wyn,
it perspektyf is swart as tar.’

It stedsfolk sjocht it grizend oan
en ’t jongfolk siket oars syn heil
en hat noch dit te sizzen:
‘De wetterpoarte yn it seil?
Net cool, wy dogge it gewoan.’