Alde Eildert wie de stamheit
fan ’t ferneamde Meeter-laach,
mei earmoed yn ’t begjin fertroud,
as skipper heinend elke flaach,
it moast foarút, it leafst nei goud.

Loadewyk foer al as jonkje,
wist fan skriuwen minder as
fan ’t skuorren oan de fokkeskoat,
yn flaachjes liet er justjes los,
hold fêst as skipper yn de float.

Jonge Eildert naam de helling
oer, want heit hie ’t wol besjoen,
en einlings ek it skûtsjeroer
nei’t Huzum waard grutsk kampioen;
de soan wie rêstich, heit faak poer.

Doe begûn de generaasje
fan de jonge Loadewyk:
sjedêr al wer in skûtsjesoan,
gjin goud, mar wol in skipper ryk,
want Meeters leauwe ek yn moarn.