De skipper hie in eigen skip
en trije soannen mei oan board,
dy’t learden troch de eagen,
want de heit joech nea in tip,
mei hert foar silen waard wol scored.

Op Starum sylde hy foar ’t lêst,
omdat it hert yn staking gie
en nea wer sloech foar ’t silen;
trije soannen, yn berie,
dy stelden de posysjes fêst.

Elk trettjin jier as skipper oan
it roer, sa gie de hertslach troch;
nei seisentweintich jierren
wie de tredde der doe noch,
yn ’t skippersfak folslein bedoarn.

It bloed fleach yn de ieren om
lykas yn ’t hiele skipperslaach
fan heit mei trije soannen;
mei in koeltsje en in flaach
gie Ypie* trije kear foar rom.

* Ypie van der Meulen