Neilskerpe liuw

Sy sylde foar de oaren út
ticht by de reiden lâns
om sjen te litten dat se âlder wie
as alle oare skippen,
de houten Aebelina,
dochs makke se gjin kâns.

Acht sylden sa De Tynje yn,
de tugen yninoar
om sjen te litten wa’t de sterkste wie,
it skom dik op ’e lippen,
it stiel koe wol de klappen ha,
de kâns kaam nei de kar.

Ien skûtsje kaam der neilskerp út,
de liuw rûn yn balâns,
liet oan it folk sjen wa’t de rapste wie,
gjinien koe oan him tippe,
de flaggen klapperen him ta:
‘Do rinst as wiest yn trâns!’