Oseberchskip

fan ûnbekend*
fan ûnbekend**

De tiid troch wie ’t in dûbelgrêf
fan froulju en in fikingskip,
dy’t foar it each ferburgen bleauwen,
grêf en ek ferline leine djip,
de Noarman heardest dêr net skreauwen.

Mei tritich roeiers sylde hy
nei  ’t suden by de dunen lâns,
de skrik fan elke kustbewenner,
griep yn pleats en tsjerke rap syn kâns,
yn ’t rôvjen gie hy troch foar kenner.

De bonken kreaken op it lêst,
lykas de spanten fan it skip,
de delgong wie perfoarst gjin wûnder,
wol de opgong, want it grêf lei djip,
’t ferline rekke der net ûnder.

De frouljusklean ha doe ferteld
’t ferhaal fan rykdom en komôf,
fan kanker sprieken hier en bonken,
mar wat wie de bân fan skip en frou?
Dy is mei har yn ’t grêf fersonken.

* Foto ‘Opgraving fan it Oseberchskip’
** Foto ‘It Oseberchskip yn it Fikingskipshuset’