Leo Tolstoi

fan Ilja Repin*

Underweis fernaam er stekken
fan de longen, ek fan syn bestean,
hy wie net stean bleaun by syn frou,
mar altyd geastlik op ’en paad,
de djipgong seach er as de kearn
en dêrút wei koe ’t bêste brekke.

Graaf fan berte, mei de bêsten
wie hy yn it earstoan ûnderweis,
kriich trettjin berntsjes by de frou;
de pinne, as syn bêste maat,
liet him de wrâld sjen, elke reis
ferbûn him mei wa’t droech de lêsten.

Op it lân, dêr fûn er frede
by de boeren yn in dreech bestean,
asketysk stiek it by him nau,
wat lei no ienkear yn syn aard;
wa’t droech de lêsten, krige lean
nei wurkjen, ’t minskdom wie tefreden.

Underweis fernaam er stekken,
wat de ein waard fan in ryk bestean,
de frou koe him net mear berikke.

* Ilja Repin (1844-1930)
Skilderij ‘Leo Tolstoi’ (1828-1910)