Hier leit Vondel zonder rouw,
hy is gestorven van de kouw.

Heech op jierren is hy stoarn,
fan kjeld, sa’t er noch dichte,
noed koe hy yn ’t wiffe libben oan,
it rekke trije kear syn heitehert,
as dichter gie it nei de hichte.

Flechtsje moast er as mennist
en om’t hy flymskerp dichte
oer de polityk, in saak fan list,
wat rekke syn gewisse yn it hert,
it hat as dichter him ferplichte.

Trije bern brocht hy op ’t hôf,
wat delsloech yn gedichten:
ivich libben riisde út it stof,
der wie gjin better balsem foar it hert,
hy kaam dêrtroch wer út ‘e lichte.

Sidekeapman waard suppoast,
sa giet it nei de lichte,
ek troch soargen om syn soan, want Joast
woe net om lyk, waard lyk, sa briek it hert
fan heit, hy hat lykwols noch dichte.

* Philip de Koninck (1619-1688)
Skilderij ‘Joost van den Vondel’