De holle rûn, it antlit skeind,
as bern bestoarme troch in bolle,
Danton waard in frijheidsfeint,
earst wie him neat tefolle.

Op grûn fan rjochten advokaat
en fierder nei de revolúsje,
sa ferfolge hy syn paad,
gjin sicht op de yllúzje.

Al gau in wichtich kwerulant
dy’t oprôp ta in demonstraasje
tsjin de Tuilerieën, want
lang libje folk en naasje!

Heech klimmend yn de hiërargy
waard hy minister fan justysje,
joech it leger ek noch rie,
hy koe fan alles hysje.

Hy fûn de wei nei minsklikheid:
lit ús gjin kristen mear ferfolgje,
want geweld, it is in feit,
sil ’t eigen folk ferswolgje.

As minske krige hy gelyk,
skeind waard er troch de guillotine,
’t antlit glimke nei it lyk,
der foel neat mear te finen.

* Skilderij ‘Portret fan Danton’