Broerke, kom!

fan ûnbekend*

Lit folken libje as twa bruorren,
wa’t de âldste is, seit neat
oer hoe’t de grinzen rinne,
want sy rinne sels tegearre op,
gjin grins dy’t harren keart.

Twa folken koene sa net rinne,
’t gong dan op ’e kop ferkeard,
Japan rûn oer de grins fan
Sina, haat sloech doe foar master op,
dy sei oer bruorskip neat.

Shanghai seach ’t needlot kommen
troch de loft en bom nei bom
ferneatige de grinzen
fan ’t gewisse, ’t hold net earder op
as dat in bern rôp: ‘Kom!’

Syn broerke koe net komme,
rekke ûnder stien nei stien,
it gie oer alle grinzen
hinne, ’t roppen hold úteinlik op,
der gûlde noch mar ien.

* Foto ‘Nei it bombardemint
op it stasjon fan Shanghai’