september 13, 2020
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Karel Capec skôge fier foarút,
lei syn helder sicht yn wurden fêst:
de robot liet er ier al rinne
as de slaaf fan homo sapiens,
mar ’t rûn úteinlik op neat út.
Robots wiene spilers op ’t toaniel,
produsearre yn it R.U.R.-fabryk,
om foar it minskdon tiid te winnen,
mar wêr loek it folk moreel de grins?
Elk kriich úteinlik ’t bluodrich diel.
’t Waard rebûlje tsjin de slavernij,
robots moarden ’t hiele minskdom út
behalve ien, wat soe dy kinne?
Neat, want alle robots stoaren út…
foar beide wie ’t foargoed foarby.
Foto ‘Karel Capec’
Foto ‘R.U’R.’
oktober 27, 2024
oktober 20, 2024