Lokkich hy dy’t treurje kin
lykas Petrus op syn searst,
alles liket dan ferlern,
mar berou sil moetsje treast.

Lokkich sy dy’t sêft fan moed
as Lidwina ek yn noed;
wa’t it libben sa besjocht,
krijt de ierde yn it ljocht.

Lokkich sy dy’t honger ha
as Marije nei it rjocht,
want de drank is der op ta,
’t miel wurdt nei de gasten brocht.

Lokkich sy dy’t rom fan hert
’t needlot fan de earmen fielt,
sa’t Cunera bôle dielt,
wurdt sy fan de leafde sêd.

Lokkich sy dy’t suver is,
fielt as Agnes gjin gemis;
giet it libben dan ferlern,
sy sil grif Gods gloarje sjen.

Lokkich hy dy’t frede bringt
yn in wrâld fol fan geweld
dêr’t abt Freark in grins oan stelt,
dat foar him Gods freonskip winkt.

Lokkich dy’t ferfolge wurdt,
Gorkums muontsen oant har lyk;
Neffens Jezus’ lêste wurd
is foar har Gods keninkryk.

Glês-yn-lead finsters fan de roomsk-katolike tsjerke fan Reahûs
Foto’s fan Karel Andringa

Sjoch ek: Religy Tsjinst fan de wei