Michelangelo

Jesaja hat de tiden skôge,
wie troch de jierren Gods profeet,
hy seach de stêd yn ljochte lôge,
hie fan it leed, de triennen weet;
doe’t Babelsk tiid rûn nei de ein,
hat hy it folk it ljocht tasein.

De tsjinstfeint sil fanwegenkomme,
God hat him útkard foar de wrâld,
hy komt net mei de slaande tromme
en raast net oer in skrikbewâld;
de Geast jout him in eigen lûd,
dat hy de heidenfolken stjoert.

Jesaja seach de tsjinstfeint rinnen
by’t reidfjild lâns, kniesd troch de wyn,
de stâlen soene brekke kinne,
mar tsjinjen is as sinneskyn,
dy’t makket al it bûgde rjocht,
wat hiel de wrâld mei freugde sjocht.

Wa’t rjocht dwaan wol, wurdt troch God roppen
as minske tsjinjend yn de wrâld,
hat weet fan leed troch slaan en skoppen,
him lit it skrikbewâld net kâld;
hy docht wat it gewisse seit:
gean hinne foar gerjochtichheid.

Sjoch ek: Religy Tsjinst fan de wrâldoekumene