It libben is foar Ismael,
dat fielde Hagar oan,
sy joech har net by ’t lijen del,
wist wis: ik krij in soan;
dat hie de ingel tsjin har sein
doe’t sy gjin útkomst seach:
‘Kom, mem fan Ismael, oerein,
hâld dit ûnthjit yn ’t each.’

It libben wie foar Ismael
al by de earste skreau,
syn lûden skel, syn eagen fel,
de earste drokte bleau:
mei pylk-en-bôge yn de wear
skeat hy de dieren del
en wie rap mei it strûpen klear,
sa wie dy Ismael.

It libben liet ek Izaäk
’t ferrin fan dingen sjen,
hy krige oan de tafel plak,
wie net mear tatebern,
mar Ismael skeat op him ta,
lei gnyskjend ’t broerke del,
hy moast it fan it sjitten ha,
sa wie dy Ismael.

Giovanni Francesco Barbieri

It libben wie foar Ismael
foargoed foarby by heit,
hy joech him ûnder tûken del,
besljochte like ’t pleit,
mar hie de ingel mem net sein
doe’t sy gjin útkomst seach:
‘Kom, mem fan Ismael, oerein,
hâld it ûnthjit yn ’t each.’

Sjoch ek: Religy Tsjinst fan twa healbroers