Wol trije kear klonk Petrus’ stim
dat hy gjin kunde wie fan Him,
der brânde doe ûnhillich fjoer,
de leafde wie in oere oer.

Rembrandt   De ferleagening fan Petrus

De tiid rûn troch, de dei rûn leech,
fan ier oant let wie ’t libben dreech,
dat yn de nacht gie ’t fiskjen oan,
it net wie leech en kâld de moarn.

As ’t libben inkeld gaos is,
in hege see, gjin oere wis,
dan komme netten leech oan board,
de wyn wurdt kâld want krimpt nei noard.

Mar heart de fisker nei de rop,
dan stjoert er ’t skip de see wer op,
hy hellet folk de goas út,
de wyn wurdt soel, giet út nei súd.

Wol trije kear klonk Jezus’ stim
oft Petrus wier wol hold fan Him,
hy seach wer dat ûnhillich fjoer,
syn leafde waard doe lang fan doer.

De tiid rûn troch, de dei rûn fol,
want Jezus frege Petrus tol,
syn ynset op ‘e libbenswei,
de mulriem om, de leafde mei.

Sa fierde hy de staasje oan,
de nacht troch nei de nije moarn,
de berch op nei Jeruzalem:
‘Wês wolkom,’ sei dyselde stim.

Ilja Repin   Prosesje yn it gûvernemint Koersk