Ferwaaiend skom

Sjedêr wat oerbliuwt nei de stoarm
dy’t oer it weagjend wetter raasde:
skom te licht om lang te bliuwen.

De wrâld oer klonk in skril alarm
fanwege machten dy’t rûch raasden,
ûnder lammen wreed as liuwen.

De stoarm sloech weagen op ’t basalt
yn stikken, machtich hoe’t se skommen:
Fredesdowen? Skrille miuwen!

De stilte falt nei al ’t gebalt,
it skom ferwaait, de macht ferstommet,
tiid om fredeswyn te priuwen.