september 11, 2021
fan ûnbekend*
Jesaja
Tink hjiroan, Israel en Jakob,
fan de memmeskurte ôf
ha Ik as Skepper jimme foarme,
as in wolk fei Ik de sûnden wei,
as jim My tsjinje, bliuw Ik trou.
De hege himel, ierdske djipten
jubelje de freugde út,
dat berch en bosk mei jim ynstimme,
Ik ha alles dien, de himel spand,
de ierde lein fan noard nei súd.
Falsk binne tekens fan profeten,
sizzers jouwe neat foar wier
en wize mannen sprekke dwaasheid,
dus komt elk by My foar spot te stean,
mar net myn feint, syn wurd is wier.
Jeruzalem wurdt wer bewenne,
pún dat foel, komt wer oerein,
it djippe wetter sil opdrûgje,
dat myn folk kin feilich fierder gean,
it timpelfûnemint wurdt lein.
Yllustraasje ‘De timpel fan Jeruzalem’
september 10, 2021
fan Michelangelo*
It wiene prysteressen,
troch Apollo yn ekstaze brocht
om de takomst te foarsizzen,
ûnheil lei der yn har lessen.
Apollo waard fereale,
ien Sibylle hied er op it each,
dy’t him frege lang te libjen,
’t waarden tûzen jier, wol deale…
… sy woe har dochs net bine
oan Apollo, dat sy bleau net jong,
waard noch lytser as in yntsje**,
krige mei de jierren pine.
It wiene prysteressen,
tolve sa’t it leauwe letter brocht,
ien fan har wie Noächs dochter,
’t wiene net te leauwen lessen.
* Michelangelo (1475-1564)
Skildering ‘Sibylle fan Cumae’
** krekel