mei 9, 2022
Sy hat it no al wûn
mei ’t sitten op in peal:
it giet fan dei nei nacht,
de nacht rint nei de dei,
sy hâldt altyd de wacht.
Sy wachtet oant de jûn,
dan giet de kleur ferlern
en slacht sy net mear acht
op wat it grien har sei:
‘Do hast de hoop yn pacht.’
Sy hâldt de hoop foargoed;
al wurdt it nachts ek stil
en giet de kleur ferlern,
sy nimt it deiljocht mei,
kin nachts de hannen sjen.
Sy jout dêrmei de groet
fan iepen sit ik dei
en nacht foar ’t freegjend folk
mei langstme nei de wei
fan hoop… ik bin de tolk.
mei 8, 2022
fan ûnbekend*
Wat docht in muorre foar it folk
dat siket om beskerming
op beheinde grûn, de lêste
fan in ûnbestimd bestean…
hoe lang dan noch te gean?
De muorre waard in finzenis
foar Joaden yn it getto
as besmette grûn yn Warschau,
amper plak om te bestean…
hoe lang dan noch te gean?
It wie de finzenis fan mear
as fjouwerhûnderttûzen
sûnder útsicht op ’e takomst
fan in trochrinnend bestean…
hoe lang dan noch te gean?
Wa’t oerbleau, kaam der libben út
foar ’t lot fan konsintraasje
fia gas en fjoer ta jiske,
gjin ferfolch fan it bestean,
gjin wei om noch te gean.
Wat dogge kelders foar it folk
dat siket om beskerming
yn it skeinde Marioepol?
Is der noch in wei te gean
of bliuwt gjin folk bestean?
Foto ‘Getto Warschau’