juli 6, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
As profeet moat ik wol sizze
wat de Hear te sizzen hat,
in godsspraak kin ik net omhinne,
ik jou troch wat wearde hat.
Eigenwiis mei net de wize
wêze, want dy wiisheid is
omdoch, hy kin mei wiisheid winne
wat de wiere leafde is.
As de sterke grut giet op syn
krêft, dan komt er swakker oer
as minsken dy’t beskieden binne,
want it swetsen is har oer.
Riken dy’t har foarstean op har
rykdom, ha in leech bestean;
omdat sy ’t jild net misse kinne,
bliuwt har hert dêr stil by stean.
Wol men earne grut op wêze,
dan op ’t kennen fan de Hear,
syn trou en leafde sille ’t winne,
grutspraak is der dan net mear.
Yllustraasje ‘Grutspraak’
juli 5, 2022
van Mihály Zichy
Nadat hun zeilschip slagzij
had gemaakt, verkeerden zij in nood,
hun redding kwam plotsklaps langszij,
dat was de levensboot.
Plaats was er voor de meesten:
van de jongste tot de ouderdom,
een doorsnee van de maatschappij,
van rechte rug tot krom.
De steun was voor de krommen,
voor een baby met zijn handjes hoog,
een zieke die geen woord meer zei…
wie had er toen nog oog…
… voor wie erbuiten vielen,
drenkelingen in de woeste zee,
het uitschot van de maatschappij?
Men zweeg, er klonk geen nee.
De priester sprak de woorden
uit met het accent op Christus’ kruis;
de kans op redding dreef voorbij,
de boot gaf aan… niet thuis.
* Michály Zichy (1827-1906)
Schilderij ‘Levensboot’
