augustus 30, 2022
van Stanley Spencer*
Zijn handen zijn verwisseld,
wat een teken is van kracht
op elk gebied waar hij zich toont
als helper om te leven
zoals een mens of dier verwacht.
Franciscus kijkt naar boven,
laat de bloemen aan de vrouw
die haar waardering voor hem toont
vanwege ’t goede streven,
want zijn handen blijven trouw…
… aan ’t streven om te geven,
daarom volgt de vogelstoet
in ’t voetspoor van wat ieder loont,
al zijn er meer dan zeven,
’t is de volheid die het doet.
Dus, vogels, volg Franciscus’
voorbeeld, steek je vleugels uit,
verwissel die, want ook dat loont:
je zal de kracht beleven
uit de hoogte, dus voluit.
* Stanley Spencer (1891-1959)
Schilderij ‘De heilige Franciscus en de vogels’
augustus 29, 2022
Hoe kin it dat er dêr noch stiet,
gjin tûken hat er om it liif,
lit stean fan deade blêden,
griene songen earder noch it liet
fan hjir stean ik as stam,
útrinnend op ferskate mêden.
Hy striele út de krêft fan wa
hat mear om ’t hege liif as my,
dy’t boppedat nei boppen
rikt om sicht op elkenien te ha,
mei help fan in foech stoarm
koe hy it allerfierste roppe.
Al jierren giet hy troch foar stom,
op stjerren nei is hy al dea,
syn grutskens is ferdylge,
want gjinien sjocht nei him om, hoewol…
soms kreaket noch de stam:
‘Ik bin jaloersk op stobbewylgen.’
