oktober 9, 2022
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
De Krim, hoe faak is dêrom striden,
eilân, net folslein, yn ’t swart
lykas de namme fan de see,
dy’t weage om de kusten hinne
as in meunster dy’t tahapt,
de Krim, it byld fan alle tiden.
De Turk liet dêr syn spoaren achter,
wat de Rus marsjearjend ek dien hat,
de swarte weagen kleuren read
fan bloed en ûndergeande sinne,
rôpen Florence Nightingale,
dy’t tsjinne as in ljochtsjend wachter.
Sebastepol, stêd mei in haven
op de Krim, kriich troch geweld syn part
doe’t Dútsers skeaten skot nei skot
om fan de Rus de striid te winnen,
dy’t yn boatsjes op ’e flecht
sloech… wa moast doe de grêven grave?
De Krim as gea fan Oekraïne
by ferdrach, dus stie it swart op wyt,
as tsjûge tsjinne ek de see,
de Rus ferskuorde wat de pinne
skreaun hie, mar sjedêr it fjoer
dat op ’e brêge him ferbline.
* Yllustraasje ‘Krimoarloch (1853-1856)
** Foto ‘Eksploazje op ’e brêge op de Krim’
oktober 8, 2022
fan James Tissot*
Jeremia
Ik kriich in opdracht fan de Heare:
‘Keapje no in pottebakkerskrûk
en lit in stik of wat fan ’t folk,
de âldsten en de prysters,
meigean nei de delling fan Ben-Hinnom,
wês as profeet myn tolk.’
Ik spriek dêr wurden fan de Heare:
‘Sjoch, Ik bring grut ûnheil oer dit stee,
it folk hat My de rêch takeard
en offers brocht oan goaden,
berntsjes opgean litten yn it fjoer,
it is in folk fan neat.
De fijân sil meikoarten komme
om de stêd en Juda del te slaan,
sadat de liken wurde foer
foar wylde bisten en foar
fûgels, alle minsken komme om,
gjin sterveling bliuwt oer.’
Ik sloech de krûk yn gruzleminten,
sa’t de Heare mei dit stee dwaan sil,
dan wurde huzen en ’t paleis
ûnrein en is ’t ek mei de
timpel oer, de stêd hat tiid noch doer…
’t wurdt neare nacht dy deis.
* James Tissot (1836-1902)
Skilderij ‘Jeremia mei de krûk’