december 13, 2022
van Jan Kooistra*
van Peter Howson**
Het gebeurde op de zesde dag
dat hij uit rode aarde kwam,
zijn handen hief hij hemelhoog
als dank dat hij mocht leven
met de dieren die hij zag.
Met die dieren was hij toch alleen
tot er gezelschap bij hem kwam,
dat voor hem boog en ook bedroog
om voor zichzelf te leven,
daar ging ook zijn streven heen.
Al die wegen liepen door elkaar
met als gevolg dat hij niet kon
ontkomen aan wie nog bedroog
en loog, het was geen leven
om te zijn in doodsgevaar.
Het gebeurde op de zesde dag
dat onder ging de rode zon,
de schemering steeg hemelhoog
voor vluchters om te leven
op de weg die voor hen lag.
* Jan Kooistra (1950-2021)
Schilderij ‘De zesde dag’
** Peter Howson (1958-…)
Schilderij ‘De weg naar Zenica’
december 12, 2022
It kin noch net, it giet net oan
om al foar winternocht te gean,
de guozzen litte noch net witte
dat Rûchburd no yn oantocht is,
lit stean dat hy sit op syn troan.
It wie net wiet genôch fan ’t hjerst
foar winterdeis in heger peil
sadat it bûtlân ûnder wetter
strûpt, Rûchburd kin syn gong dan gean
en fiert sa út de earste test.
It iis ferliest it fan it grien,
dat oeral heech de kop opstekt
om iere riders op te kearen,
de test kin Rûchburd no net dwaan,
men sjocht op ’t bûtlân noch gjinien.