februari 21, 2023
van Jean-Eugène Buland*
Met Maria loopt hij door
’t bestaan als bedelaar
en als de sterren staan
te stralen, gaat zij voor
hem door als één ervan,
behoedster voor gevaar.
In haar naam steekt hij zijn hand
uit, wat vertrouwen geeft
wat geest en geld betreft,
hij heeft haar bij de hand
en neemt het er dan van,
omdat hij eenmaal leeft.
Rollen worden omgekeerd
als hij de kerk in gaat,
wat hij maar zelden doet,
omdat zijn geest hem keert…
wat vindt zij er nu van
als hij komt tot de daad?
* Jean-Eugène Buland (1852-1926)
Schilderij ‘Aalmoes van de bedelaar’
februari 20, 2023
De brune kap is der al ôf,
want hjerstmis passe sy har oan
om winterdeis ljocht út te strieljen,
ôfsjoen fan de minskewrâld:
de lampen op ’e autowei
by nacht, mar ek op ljochtskyndei.
Men hâldt sa lykwicht op ’e dyk,
gjin auto rekket yn de berm
of folle slimmer yn it wetter,
dûbel is it in behâld:
foar mannich libben, ek de wein
komt foar syn tiid net oan de ein.
Sy hâlde ’t lykwicht yn de loft,
mar boppedat ek op in tou
mei ljochte kop deun boppe ’t wetter;
spegeljend har mannichfâld
oan minsken hawwe miuwen nea
mear lêst fan in te iere dea.