Sittend op ‘e kape
harket er nei pake
hoe’t de roef it plak wie
dêr’t sawat gjin plak wie
foar ’t geheime plakje
dêr’t hy dreamen hie
dat er krekt as pake
foar in skûtsje gie.

Sittend foar de ezel
harket er nei Jesse
hoe’t er mei syn sizzen
oanjout dat er dizze
lessen net graach misse
woe en wolris dreamt
dat er krekt as pake
him straks skilder neamt.

Op it hôf wie hjoed gjin krie,
in deadske stilte lykas oars,
by ’t rinnen inkeld mongen
mei lûden fan it kriezend grint
oant by it grêf de stille rop
fan tuorrebouten mei de stimmen
fan giele plompen: heit syn skip,
dat hjoed oan ’t modderfarren wie.