Willem Tjerkstra’s thússide
admin

Gekleurd bestaan

Jereims

van Léon Frédéric*

Zij zit, beeldt uit de moeder
van zeven meisjes in de groei
die van geen ander leven weten
dan samen bidden voor het eten.

De toren in de verte
roept ieder regelmatig op
om God te danken voor de bloemen,
zijn naam moet men eerbiedig noemen.

Zij geven kleur aan ’t leven
dat grijs en zwart naar voren komt
als teken van de zware tijden
zoals de ouden zuchtend zeiden.

De jongen moeten zeker weten
dat God stuurt met een vaste hand
de mensen over goede wegen
met zicht op bloemen hun tot zegen.

Dus meiden, laat met je gezicht nu
zien dat het is de moeite waard
om voor de schilder te poseren
al sta je in grijs-zwarte kleren.

* Léon Frédéric (1856-1940)
Schilderij ‘De meisjes’

admin

Ballade van het Spoordok

Jereims

Het spoor vroeg om een hoge bedding,
die men aan de grond onttrok
die altijd al te rusten lag
naast wat opgeworpen werd,
die diepte heette het Spoordok.

Vanuit de diepte kwam het leven
– planten, bomen -, dit betrok
ook dieren, vogels, want het lag
aan wat uitgegraven was,
die diepte noemde men Spoordok.

Een pad loopt langs talrijke bomen,
die genoten van wie trok
van hier naar daar en elke dag
vierde de natuur haar feest
met dank aan een nog diep Spoordok.

Maar zie die ene boom diep treuren
om de dood die sporen trok,
wat aan het komend einde ligt:
geeft de diepte gauw haar geest,
dan gaat verloren het Spoordok.

Leid ons Spoordok in goede bedding,
diep het grondig uit, want brok
na brok komt stellig voor de dag,
zoals er ook gegraven werd,
lang leve diepgaand het Spoordok! 
 

Archieven

Zoeken

  • Categorie

  • Datum