augustus 8, 2023
van Léon Frédéric*
In de sluier van de nacht gehuld
met overal de sterren
als het teken van nabijheid
in nachten, uur na uur geteld,
waakt zij tot in de morgen,
zo wordt verteld.
Nu de rol van moeder is vervuld,
beperkt tot enkel baren
van een tweeling, mist zij vrijheid,
omdat elk uur nu dubbel telt
de nacht door tot de morgen,
zo wordt verteld.
Toch is zij van geluk vervuld,
verruimd na vele jaren
voor zichzelf, maar geen nabijheid…
hoe zou het met haar zijn gesteld
in nachten zonder morgen…
wordt dat verteld?
In de sluier van de nacht gehuld,
in nachten zonder de twee
sterren heerst de diepste afstand,
dan worden uren niet geteld,
waakt zij voorbij de morgen,
zo wordt verteld.
* Léon Frédéric (1856-1940)
Schilderij ‘Allegorie van de nacht’
augustus 7, 2023
Gjin minske kin de bloei oproppe
út ’e djipte fan de feart,
hy rekket earder yn betizing
troch de spegel sûnder dat
de wyn it byld ferbrekt…
wat is ûnder, wat is boppe?
De beammen dy’t de krún opstekke,
dogge dat ek yn de feart,
mar kinne ek gjin bloei oproppe
foar de pompeblêden; foar’t
de wyn it byld ferbrekt,
stekt de minske út de nekke.
Hy sjocht de stoel yn ’t wetter driuwen,
dy’t er foar himsels earst keart
om sittend te genietsjen fan it
byld dat mannich pompeblêd
him biedt, it is dan krekt
oft se bloeiend nei him wiuwe.