Jawis, ’t is wier, Hy waard ferhege,
want syn krús stie op ‘e hichte
om te stjerren;
sis, hoefolle ha se foar Him stichte,
ek op heech Bonaire.

Hy sjocht út oer see en lân,
op lytsen en op grutten,
op sâlt, koraal en strân,
op cruisetoerist en slavehutten.

’t Is stjerrend wier, Hy wurdt ferhege
yn it folk dêr yn de lichte
dy’t it hearre
wolle, eartiids slaven, hjoed de sljochten,
troch de macht negearre.

’t Is klear, syn willewurk as man,
hy hat syn plicht wer dien,
want soks is yn de maitiid regel,
hy kleuret der noch glânzjend fan,
dat sjocht men yn de spegel.

It is ferfelend sûnder wiif,
dêr kin er net goed oer.
Wa stean hjoed op ‘e bangalisten?
Hy fielt de ridel yn it liif
fan al dy brune bitchen.

’t Is stomme raar, hy treft it net,
der binne mear yn ’t spul
fan lit ús hjoed ris lekker rûtse,
dus dan mar sûnder hoer of slet
elkoar de fearren poetse.