De beide dragers wachtsje
swijend yn it stimmich swart
en binne foar it lêste klear
lykas geregeld moat,
it giet úteinlik om de ear
nei al it jeugdich jachtsjen.

De sprekker kin net swije
oer in libben yn de groei,
mentaal sawat al heal folslein,
mar brutsen yn de bloei
en dus betiid al oan de ein,
dêrfoar in koart skoft lijen.

Dêr leit er tusken fearren,
brún noch troch de puberteit,
fysyk wol sterk, mar fierste wyld
yn ’t racen oer it reid,
net remje, tsjin in beam fersyld,
dochs wurdt er heech wurdearre.

De dei begjint, mar starte docht gjinien,
de hoarnboat leit ferlern, allinne
yn de wiidte fan de mar;
ik bin allinnich mei syn lot begien,
sil by him lâns, want hjoed wol ‘k winne.

De middei soarget foar in suchtsje wyn
en fluitsjend túch ik op, allinne
skuorre oan it dûbelfal
en stiet it seil, dan syl ‘k de fierte yn,
allinnich wit ik net wêrhinne.

It koeltsje driuwt my by de startboat lâns,
de topposysje is hjoed mines
mei de loete yn de fok,
de wiidte fan de mar jout my de kâns,
jûchheiend syl ik troch de finish.