februari 11, 2017
fan Stephen Gjertson*
Wêrom liet de Iene my soks sjen?
Op ierde wie ’k in kreaze faam,
de twadde frou fan Jakob,
mem fan Joazef en fan Benjamin,
syn berte ha ik net oerlibbe,
sadwaande dat ik by de Iene kaam,
in ivich libben nei myn sin,
mar wol belutsen by myn sibben.
Dêrom seach ik Joazef yn it lân
fan farao, as slaaf, ’t die sear
dat broers myn soan ferkochten,
mar it gie wol goed mei Benjamin,
hy hat as jongste elk oerlibbe;
de Iene brocht foar Joazef ek in kear,
hy soarge foar in goed ferrin,
hat nei in earlik lykwicht stribbe.
Wêrom moast ik op ierde sjen
krekt yn de tiid fan ’t berne Bern,
de omkear troch de Iene…
as ferstoarne mem fan Benjamin?
Hoefolle ha it ner oerlibbe…
’k ha bitter gûld om al myn deade bern,
Herodes praat de moard net skjin
op al myn leave lytse sibben.
* Stephen Gjertson (1949-…)
Skilderij ‘Rachel gûlt om har bern’
februari 10, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2004
De skoarstien stiet der wurkleas by,
lit hjoed gjin reekplom sjen,
de needsaak om te spuien
is hjerstmis as it waar is rij
mei wetter.
As skûtsjes foar de eare gean,
dan lit er him klear sjen,
mar net om reek te spuien,
as eachpunt bliuwt er stokstiif stean…
kin ’t better?
Hy lit him sjen as monumint,
is fan elk skûtsje fan,
sil op komôf net spuie,
is oan dy smiten folk wol wend
as spetter.