maart 22, 2017
fan ûnbekend*
Jawis, ik kom út Galiléa,
bin krekt werom fan de Jordaan,
tafallich reizge ik dêr lâns,
ik moast der dus wol acht op slaan,
ien út ut folk woe ha: ‘Dit is de kâns!’
Wolnee, ik liet my dêr net dope
troch ien dy’t rûch fan wâl ôfstiek,
dyselde doper sit no fêst,
grif dat er mei de wetten briek,
wa’t roppend ûnder wetter dûkt, krijt lêst.
No hat ek ien him dope litten
út Nazaret, sa wurdt der sein,
hy moat it ha oer ’t keninkryk,
ik ha der noch gjin acht op slein,
want krijt in Galiléer wok gelyk?
* Foto ‘Galiléa’
maart 21, 2017
van Antoine Joseph Wiertz*
De kaars is uitgegaan,
nog even heeft de vlam geflakkerd
of is het door hemzelf gedaan,
wat geeft het ook, hij is weer wakker.
Hij heeft het vaak gehoord,
men zegt de satan staat erachter,
doet men het zelf, het klinkt als moord,
wat geeft het ook, zijn dood wordt zachter.
Een engel is ervoor
om trieste mensen te beschermen,
zegt men, maar hij vindt geen gehoor,
wat geeft het ook, ’t zijn loze termen.
Hij voelt zich niet meer rot
nu ’t einde bijna is gekomen…
wie van de drie hoort nu zijn schot…
wie weet, heeft één hem meegenomen.
* Antoine Joseph Wiertz (1806-1865)
Schilderij ‘Suïcide’