mei 5, 2019
fan Knud Baade*
De stoarm en rotsen stekke op,
’t geweld fan machten brekt fûl los…
wa kin it needlot keare?
Elke weach hat heech it krop,
de gaos docht oars net as beare.
De machten falle fleanend oan,
it skipke hat neat oan in tros,
hâldfêst is net te finen;
yn de gaos is de hoop ferstoarn,
al wol de moanne net ferdwine.
Hy wiist it skip it spegelpaad
fan himelsk ljocht, dat komt fan pas
yn tiden fan kweamachten;
fredich wurdt it skip dan fierder laat,
befrijd, beskerme troch de wachten.
* Knud Baade (1808-1879)
Skilderij ‘Stoarmige nacht’
Skilderij ‘In Noarsk fjord by moanneljocht’
mei 4, 2019
fan ûnbekend*
Jim binne bruorren fan elkoar
yn ’t leauwe oan de iene Hear,
dus jou Him alle eare,
mar gjin broer is oan de oar gelyk,
jim hoege net oer oaren gear.
De iene yt wat er mar wol,
de oare griente en net mear,
se dogge ’t Him ta eare,
tink net by dysels: ik ha gelyk,
dus bin ik better foar de Hear.
Wês foar dyn broer gjin stroffelstien
troch watsto ytst, want dan dochst kwea,
doch goed, dan stiest yn eare
by de minsken; inerlik bist ryk
as leauwe is dyn deistich brea.
Brief fan in Joadsk-Romeinske frou oan Paulus
Bêste Paulus, hoe ha wy it no!
Do hast it hieltyd oer myn broer,
bin ik dan net yn eare?
Ik as frou bin inerlik ek ryk,
dyn manlik skriuwen slaan ik oer.
Yllustraasje ‘Joadske frou’