Sappho

fan Lawrence Alma Tadema*
fan Jacques-Louis David**

Lit Sappho mar har wurden jaan,
sy dichtet lyrysk, mei gefoel
oer dat de jeugd fergonklik is,
dus soe sy ek har slach noch slaan.

Har freonskip mei Alkaios wie
’t gefolch fan dat hy mei gefoel
gedichten skreau en foar har song,
net dat de leafde har wat die.

Lit Sappho mar de leafde jaan
oan fammen yn it ynternaat,
dy kamen har op it gefoel,
nei ’t dichtsjen woe sy it ek dwaan.

Mar fammen groeie út ta frou
en skinke leafde oan de man
en bern, dy’t streamt út it gefoel
fan ‘ik bliuw myn wêzen trou’.

Lit Sappho dan har leafde jaan
oan Phaon, goadefreon, dus kreas,
mar syn gefoel wie net foar har,
de sprong yn see soe har ferslaan.

* Lawrence Alma Tadema (1836-1912)
Skilderij ‘Sappho en Alkaios’

* Jacques-Louis David (1748-1825)
Skilderij ‘Sappho en Phaon’