Phaëton

fan Peter Paul Rubens*

As soan fan Helios, de sinne,
stie hy yn fjoer en flam foar mar
ien winsk, de sinnewein bestjoere;
heit joech ta, it moast dan mar:

‘Moatst tinke om de krekte hichte,
stjoer net te leech en net te heech,
moatst achtslaan op ’e goede oere,
’t is wol sinnich wurk, dus dreech.’

Phaëton koe net langer wachtsje,
de hynders fjouweren deroer
en sloegen letter op ’e kletter,
dat de soan ferlear it stjoer.

’t Gie fan de hichte nei de lichte,
op ierde waard it kâld en waarm,
fan meters iis nei siedend wetter,
dêrom sloech god Zeus alaarm.

Zeus slingere syn felle bliksem
troch ’t swurk, sadat de sinnewein
kaam del, de soan syn lêste oere
rûn yn ’t wetter nei de ein.

* Peter Paul Rubens (1577-1640)
Skilderij ‘De fal fan Phaëton’