Lucretia

fan Rembrandt*

Tarquinius, de wrede foarst fan Rome,
seach syn soannen mei de frou
as deugdsum pear troch ’t libben gean,
ien soan lykwols brocht har yn ’t nau
dy’t yn de lette jûn noch spinde.

Lucretia, foar Collatinus ‘leafste’,
waard de dupe fan in proef:
wa hat in frou dy’t deugdsum is?
Lucretia… sy spinde stûf!
De keningssoan woe har doe winne.

Ferset wie foar Lucretia gjin opsje,
want har deugd, earst wyt, waard swart,
it lichem oantaast, net de siel;
Lucretia die har tekoart,
sa woe sy ear en neitins winne.

* Rembrant (1606-1669)
Skilderij ‘Lucretia’