Giganten

fan Filippo Tagliolini*

Ouranos’ bloed wie harren mem,
dêr’t sy út berne waarden,
meunsters foar gjin goaden bang,
noch minder foar gefaren,
har slangeskonk hie net in rem.

Gigantysk wiene harren lea
om bergen te fersetten,
rotsen fuort te slingerjen,
ferlizzend Zeus syn swetten,
sy hearsken oer it Grykske gea.

Mar Zeus hie ’t net op harren stean:
Giganten tsjin de goaden
gie tsjin alle regels yn,
gjin sprake fan akkoarden,
it moast op striid om macht oangean.

It waard in striid om it bestean
fan goaden of Giganten,
sa’n gefjocht hie der nea west;
Zeus wist op ’t lêst fan wanten,
hat meunsters gjin akkoarden bean.

De slangekoppen fan Typhon
begroef Zeus yn mem Ierde.

* Filippo Tagliolini (1745-1809)
Byld ‘De fal fan de Giganten’