Daphnis

fan ûnbekend*

Hermes wie syn heit, in nimf syn mem,
in wûnderbern, dat wie gjin wûnder:
hoeder, dichter, spiler op ’e fluit,
op kreativiteit siet net in rem,
de Muzen fûnen him bysûnder.

Spyljen learde hy fan healbroer Pan,
de Panfluit koed er net mear sûnder
by syn keppel en somtiids op jacht
mei Artemis, hy wie in kreaze man
en die foar har skerp skot net ûnder.

Leafde joech er oan nimf Nomia,
hat har foar ivich trou ûnthjitten,
sjongend, dêrnei spyljend op syn fluit;
belofte jaan en dwaan, dat binne twa,
in keningsdochter  seach er sitten…

… net foar lang lykwols, want Nomia
sloech him it ljocht út beide eagen,
Hades liet al gau de bline ta.

Byld ‘Daphnis en Pan’