De terpen ha de hichte hân
om weagen te wjerstean,
dy’t rôlen oer it platte lân,
mar koene net oer minsken gean.

De terpen hiene har tiid hân
mei ’t bouwen fan de dyk,
de grûn kaam oer it skrale lân,
de skûtsjeskipper hie it ryk.

De hichten komme mei de tiid
werom, no foar it sicht
nei alle kanten, wiid en siid,
it tilt sa op, ’t gefoel is licht.

De skipper fart deroan foarby,
containers binne swier,
de tiid feroaret wer it tij,
is altyd foar it folk yn ’t spier.