Tusken hjerst en winter saait
it libben ôfwaaid nei de dea
en bliuwt fertize hingjen
yn it stek, de stielen lea
wurdt sa mei ôffal klaaid.
Tusken gatten yn de klean
sjocht men it winterwetter klear
dêr’t miuwewyt bedûkt no
noch de griene grûn nei mear
troch iepen winter bean.
Tusken ôffalblêd en baan
dêr’t wyn de swarte twirren leit,
bliuwt lang it swurk noch hingjen
dat swiersettich ’t libben klaait,
want iis is mar in waan.