Utsicht op feroaring

Al jierren sit er op it dek,
sjocht út oer ’t wetter, hjoed it iis
en hat sa út en troch in praatsje
mei de miuw wat hegerop,
se binne elkoars maatsje.

De skipper leit no noch foar dea
yn wintersliep en slim fertiisd
yn dreamen oer klimaatferoaring:
gjin begrutsjen mei foarop,
want útsicht jout bekoaring.

De tsjalk jout útsicht op ’e tiid
dat iis it foar it sizzen hie,
in iistiid fan ferskate iuwen:
yn gjin fjilden sturt of kop,
mar wol in loft fol miuwen?

Lit komme wat mar komme wol,
neat wurdt wer wat al earder wie,
feroaring soarget foar bekoaring.