De skoaltiid rûn rap nei de ein,
dat bûten soe fan binnen winne
op it wetter, oeren sûnder rein,
wol spattend sa as pubers kinne.

De kano’s skeaten oer it wiet,
wylst rappe wolken ’t swurk berûnen,
dochs gjinien dy’t yn de knipe siet,
hoewol’t guon amper fierder koene.

Se wiene net oan tonger wend,
mar wisten, bliksem kin it winne
fan de wettersport mei in aksint,
dus woene sy mar leaver rinne.