Hy foel my daliks op,
dat lei him oan de kleur
dy’t striele út ‘e fierte
oars net as de rûne fleur,
mar dochs de stêd stie op ‘e kop.

Ik foel doe oer de sin
fan wurden út ‘e loft
en soe it wier net witte
hoe of wat, al stie ‘k in skoft
te tinken, ’t hie folslein gjin sin.

Ik stelde my doe foar
in stêd dy’t op ‘e kop
stie om ’t gefoel te mjitten,
mar ik hold op slach wer op,
want fan de stêd seach ik gjin spoar.

’t Gefoel kaam sterk werom
mei UNIS loftballon,
in sin om op te sjitten,
omkeard wer, mar oars fan toan,
de loft wie boppe, ’t lânskip rom.