Twa gesichten

Heech stekt er út mei twa gesichten
boppe de seedyk by Harns
en skôget oer it lân en ’t Waad,
dat beide skieden bliuwe,
dêrby hat it minskdom baat.

In goes komt fleanend op ’e hichte
fan wat bart op see en lân,
hat gjin ferlet fan dûbelop,
hy wjukket oeral hinne,
is fleksibel mei de kop.

Wannear’t de see komt út ’e lichte
wei geduerich hegerop,
dan kin de stiennen man neat dwaan,
de goes sil hichte winne
of him nei in peal ta jaan.