Natuerlik bylket dit gebiet
mei ’t romme wiet en ’t opgeand reid,
dêr’t sjongt de karrekyt syn liet,
de hazze by de kant omskaait.

De arke skaait al nei kultuer,
hoewol’t it hout komt fan de beam,
sa’t Noach seage, wie dochs puer,
dat barde foar de grutte stream.

De toer wiist from de hichte yn,
want skoep de Skepper alles net?
De geast komt oan as op ‘e wyn
en hat al mei de takomst ret.

Sjedêr, twa tuorren op ‘e stream,
kultuer dêr’t Noach net fan wist;
wa’t bliuwt yn ’t reid of by de beam,
sjocht nei de boat, dy’t er dan mist.