Krekt dêrom binne yn sân hasten
peallen yn de boaiem slein
mei dwerse stangen fan sterk stiel,
bestân tsjin sinne en tsjin rein,
geskikt foar lea mar ek foar siel,
en net te bûgjen troch in hufter.

Mar bûgje foar de stobbewylgen
dy’t al mannich jier trochstien
ha, altyd noch mei tûkehier;
’t is mei har mage no wol dien,
sy libje troch, ’t is stjerrend wier:
in wylch trimt net, mar lit him trimme.