Se leine op in tegel,
abnormaal yn skiere tiid
fan yn ‘e hûs om dêr te kleurjen,
feilich foar de fûle striid…
se hâlde foar de bûtenspegel.

Tsien kleuren yn in strjitte
mei in toutsje foar ’t ferbûn
om rêstich by elkoar te bliuwen
fan de moarntiid oant de jûn
oant kûgels út ‘e lopen sjitte.

Dan komme se yn aksje
foar ekspresje fan ’t gefoel,
elk mei in tint, fan ljocht nei donker,
want in teken is it doel,
de keunst is ienheid út ‘e fraksje.