De ierde lei yn ’t neare tsjuster
ûnder walen CO-2
en klage mei syn keale tûken:
‘Kom oer, want wêr giet dit op ta?
Hjir binne se de paden bjuster.’

Der waard doe risselwaasje makke,
want it wie ynienen klear
foar elk, men soe de oandacht lûke
fan wêzens út ‘e atmosfear
om ’t ierdske lijen oan te pakken.

De tuorren ha de nekke rutsen,
klokken letten oerenlang,
in miuw soe as eskorte dûke,
in kraan stie klear foar earste fang,
want stel dy foar dat wêzens brutsen…

Foar ’t meitsjen fan in analyze
binne feiten nedich: ûnderweis
mei ’t spoar, al sichtber tusken tûken,
of sûnder CO-2 op reis,
it boerd soe har it paad wol wize.