Stoarmalarm

De tredde krystdei sloech alarm
fanwege folle mear as trije
gasten yn itselde hûs
dy’t har te barsten iten hiene…
op ’e tredde stie in swiere stoarm.

Yn ’t neare tsjuster dochs fan hûs
om sicht op folle mear te krijen
as allinnich wyn en rein,
mar inkeld keale tûken bearden…
op ’e tredde lei elk yn in rûs.

Gjin ingel song noch yn de nacht,
gjin plysje hold op ’t plein de wacht.

Noch fierder rinne wie ’t paroal
fan ’t stoarmalarm om mar te swijen
fan de stjitten mei krêft tsien;
mei ’t skerm wie ’t hâlden en ek kearen…
op ’e tredde streamde ’t nei ’t rioel.

Gjin hoeder hold by skiep de wacht,
gjin plysje joech op fjouwer acht.

De kâns kaam op ’e bûlevaar
om ’t minskdom folop te befrijen
fan de krystrûs troch in boei;
korona foel dêrby yn ’t wetter,
dat der kaam in ein oan it gefaar.